स्मार्टवाचले हृदयघातको उच्च जोखिम पत्ता लगाउन सक्ने अनुसन्धानको दाबी

काठमाडौं ।

एउटा नयाँ अध्ययनले स्मार्टवाचजस्ता वेयरेबल डिभाइसहरूलाई पछिको अवधिमा जीवनमा हृदयघात हुने र मुटुको अनियमित लयको उच्च जोखिम पत्ता लगाउन प्रयोग गर्न सकिने दाबी गरेको छ।

द युरोपेली हार्ट जर्नल-डिजिटल हेल्थमा प्रकाशित पियर रिभ्यूड अध्ययनले ८३ हजार व्यक्तिहरूको डाटालाई हेरेको थियो जसले १५ सेकेन्डको इलेक्ट्रोकार्डियोग्राम (ईसीजी) स्मार्ट वाच र फोन डिभाइसहरू प्रयोग गर्ने प्रकारको तुलनामा पारेका थिए।

शोधकर्ताहरूले इसीजी रेकर्डिङहरू पहिचान गरे जसमा अतिरिक्त हृदयघातहरू समावेश छन् जुन सामान्यतया सौम्य हुन्छन् तर, यदि तिनीहरू बारम्बार हुन्छन् भने, हृदय विफलता र एरिथमिया (अनियमित हृदयघात) जस्ता अवस्थाहरूसँग सम्बन्धित छन्।

उनीहरूले यो छोटो रेकर्डिङमा थप धड्कन भएका व्यक्तिहरू (कुल २५ मध्ये एक) लाई अर्को १० वर्षमा हृदयघात वा अनियमित हृदय लय (एट्रियल फाइब्रिलेसन) को विकासको दोहोरो जोखिम रहेको पत्ता लगाए।

विश्लेषण गरिएको ईसीजी रेकर्डिङहरू ५० देखि ७० वर्ष उमेरका मानिसहरूका थिए जसलाई त्यतिबेला कुनै ज्ञात हृदय रोग थिएन।

हार्ट फेलियर भनेको मुटुको पम्प कमजोर हुने अवस्था हो। यो अक्सर उपचार गर्न सकिँदैन। एट्रियल फाइब्रिलेसन तब हुन्छ जब असामान्य विद्युतीय आवेगहरू अचानक हृदयको माथिल्लो कक्ष (एट्रिया) मा फायरिङ गर्न थाल्छन् जसले गर्दा अनियमित र प्रायः असामान्य रूपमा छिटो मुटुको दरमा वृद्धि हुन्छ। यो जीवन अवधि-सीमित हुन सक्छ, र यसले चक्कर लाग्ने, सास फेर्न कठिन हुने र थकान लगायतका समस्याहरू निम्त्याउन सक्छ, र स्ट्रोकमा पाँच गुणा बढी जोखिमसँग जोडिएको छ।

प्रमुख लेखक डा. मिशेल ओरिनी (यूसीएल इन्स्टिच्युट अफ कार्डियोभास्कुलर साइन्स) ले भने, “हाम्रो अध्ययनले उपभोक्ता स्तरको वेयरेबल उपकरणहरूबाट इसीजीले भविष्यमा हृदय रोग पत्ता लगाउन र रोक्न मद्दत गर्न सक्छ भन्ने सुझाव दिन्छ।

अर्को चरण भनेको वेयरेबल डिभाइसहरू प्रयोग गर्ने व्यक्तिहरूले कसरी व्यवहारमा डिभाइसबाट राम्रोसँग काम गर्न सक्छन भनेर छानबिन गर्नु हो।

“यस्तो स्क्रीनिंगलाई सम्भावित रूपमा कृत्रिम बुद्धिमत्ता र अन्य कम्प्युटर उपकरणहरूको प्रयोगसँग जोड्न सकिन्छ जसले उच्च जोखिमलाई सङ्केत गर्ने ईसीजीहरू द्रुत रूपमा पहिचान गर्न सक्छ, हामीले हाम्रो अध्ययनमा गरेझैं, जनसंख्यामा जोखिमको अझ सही मूल्याङ्कन गर्न र बोझ कम गर्न मद्दत गर्दछ।”

वरिष्ठ लेखक प्रोफेसर Pier D. Lambiase (UCL Institute of Cardiovascular Science and Barts Heart Centre, Barts NHS Health Trust) ले भने, “प्रारम्भिक चरणमा हृदयघात र एरिथमियाको जोखिममा मानिसहरूलाई पहिचान गर्न सक्षम हुनु भनेको हामीले उच्च जोखिमको आकलन गर्न सक्छौं। केसहरू अझ प्रभावकारी रूपमा र चाँडै उपचार सुरु गरेर र नियमित, मध्यम व्यायाम र आहारको महत्त्व बारे जीवनशैली सल्लाह प्रदान गरेर केसहरूलाई रोक्न मद्दत गर्दछ।”

नयाँ डकुमेन्टकाअनुसार, अनुसन्धान टोलीले अतिरिक्त बीटहरू संग रेकर्डिङ पहिचान गर्न मेसिन लर्निङ र एक स्वचालित कम्प्युटर उपकरण प्रयोग गर्यो। यी अतिरिक्त धड्कनहरूलाई या त प्रिम्याच्योर भेन्टिकुलर संकुचन (पीभीसीज), मुटुको तल्लो कक्षबाट आउने वा माथिल्लो चेम्बरबाट आउने समयपूर्व एट्रियल संकुचन (पीएसीज) को रूपमा वर्गीकृत गरिएको थियो।

अतिरिक्त बीटहरू भएको रूपमा पहिचान गरिएका रेकर्डिङहरू, र केही रेकर्डिङहरू जसमा अतिरिक्त बीटहरू छन् भनी न्याय नगरिएको थियो, त्यसपछि वर्गीकरण सही छ भनी सुनिश्चित गर्न दुई विशेषज्ञहरूद्वारा समीक्षा गरियो।

अन्वेषकहरूले पहिलो पटक बेलायती बायोबैंक परियोजनाका ५८ वर्षको औसत उमेर भएका ५४,०१६ सहभागीहरूको डाटा हेरे, जसको स्वास्थ्य औसत ११.५ वर्षको लागि उनीहरूको ईसीजी रेकर्ड गरिएको थियो। त्यसपछि तिनीहरूले २९,३२४ सहभागीहरूको दोस्रो समूहलाई हेरे, ६४ वर्षको औसत उमेरका साथ, जसलाई ३.५ वर्षसम्म फलोअप गरिएको थियो।

उमेर र औषधिको प्रयोग जस्ता सम्भावित भ्रमकारी कारकहरूको लागि समायोजन गरेपछि, शोधकर्ताहरूले पत्ता लगाए कि मुटुको तल्लो कक्षबाट आउने अतिरिक्त बीट पछिको हृदयघातमा दुई गुणा वृद्धिसँग जोडिएको थियो, जबकि माथिल्लो कक्षहरू (एट्रिया) बाट थप धड्कन एट्रियल फाइब्रिलेसनका केसहरूमा दुई गुणा वृद्धिसँग जोडिएको थियो।